Maar: voordat het zover is, moet de andere partij eerst te horen krijgen dat er iets uit de overeenkomst niet deugt. Er moet simpelweg geklaagd worden over – in juridische taal – “een gebrek in de prestatie”. Let op: dat gebrek kan dus op van alles betrekking hebben, als het (uiteraard) maar samenhangt met de in de overeenkomst vastgelegde afspraken.

Nadat het gebrek is ontdekt of redelijkerwijze had moeten worden ontdekt, moet er op tijd geklaagd worden. Wat is “tijdig”? Dat hangt af van alle omstandigheden van het geval. Dat klinkt vaag, en is het ook wel een beetje. De wetgever heeft bewust in het algemeen geen specifieke termijn willen noemen, behalve ten aanzien van de consumentenkoop (waarbij een kennisgeving binnen twee maanden na de ontdekking tijdig is). Duidelijk is wel dat het beste zo snel mogelijk geklaagd wordt.

Nog twee zaken om te onthouden:

1) Als niet tijdig geklaagd oftewel geprotesteerd is, verliest de schuldeiser in principe zijn vorderingsrecht. Een beroep doen op de klachtplicht is dus erg belangrijk, maar wordt in de praktijk veel achterwege gelaten.

2) De wettelijk geregelde klachtplicht geldt voor iedere overeenkomst, dus niet alleen voor de koopovereenkomst (zoals nogal eens wordt gedacht).

Voor vragen over klagen – of in gebreke stellen – ben ik graag bereikbaar.
Ik wens alle OKW-leden en het bestuur prettige feestdagen toe.