19 februari 2022 – De informatieplicht bij algemene voorwaarden

Wettelijk uitgangspunt is dat algemene voorwaarden “ter hand moeten worden gesteld”, om van toepassing te kunnen zijn op de (onderliggende) overeenkomst. De “gebruiker” van algemene voorwaarden heeft immers een informatieplicht. Pas als dat ter hand stellen “redelijkerwijs” niet mogelijk is, kan – onder omstandigheden – worden volstaan met een verwijzing naar de gedeponeerde versie van de algemene voorwaarden.

Terhandstelling is bijvoorbeeld redelijkerwijs niet mogelijk in geval van de koop van een treinkaartje, of als de set algemene voorwaarden simpelweg te groot is. Het deponeren kan gebeuren bij ofwel de Kamer van Koophandel ofwel de griffie van een rechtbank. Overigens mogen de algemene voorwaarden in dat geval ook bij de gebruiker ter inzage liggen. Er is dus (alsnog) geen sprake van een verplichting tot deponeren. Bij een kennisgeving over de inzagemogelijkheid of deponering moet verder worden medegedeeld dat de algemene voorwaarden op verzoek van de wederpartij kosteloos en onverwijld worden toegezonden. Wordt niet aan dat verzoek van de wederpartij voldaan, dan is alsnog niet aan de informatieplicht voldaan.

Indien niet aan voornoemde informatieplicht is voldaan, dan zijn de algemene voorwaarden in principe vernietigbaar, zo volgt uit de wet. Vernietigt uw wederpartij met succes uw set algemene voorwaarden, dan zijn uw algemene voorwaarden niet van toepassing en kunt u dus geen beroep doen op de inhoud daarvan. Vernietiging van algemene voorwaarden heeft namelijk terugwerkende kracht. Dat betekent kortweg dat de algemene voorwaarden juridisch gezien nooit bestaan hebben na vernietiging.

Moraal van het verhaal: let er goed op dat uw algemene voorwaarden op de juiste manier van toepassing zijn verklaard, anders kan op de inhoud daarvan mogelijk geen beroep worden gedaan. Bij vragen hierover ben ik graag bereikbaar!